Lopez’ intimi weten dat ze altijd een zwak heeft gehouden voor Affleck. Kort nadat zij en de gepensioneerde honkbalster Alex Rodriguez begin 2021 hun verloving afbliezen, kreeg ze een e-mail van de acteur-regisseur, die net uit een relatie met de actrice Ana de Armas kwam. Een tijdschrift had Affleck om commentaar gevraagd over Lopez, en hij wilde haar laten weten dat hij voor een lofrede had gezorgd. Ze bleven praten. Ze begonnen elkaar thuis te bezoeken. “Uiteraard probeerden we niet in het openbaar uit te gaan”, legt ze uit. “Maar ik ben er nooit voor teruggeschrokken dat er voor mij altijd een echte liefde was, een ware liefde. Mensen in mijn leven weten dat hij een heel, heel speciaal persoon in mijn leven was. Toen we weer bij elkaar kwamen, waren die gevoelens voor mij nog steeds heel echt.”
Ze zegt dat zij en Affleck net zo verbaasd zijn als iedereen dat ze erin geslaagd zijn een vroege liefde te heroveren, en het sprookjesachtige einde van dit alles blijft hen amuseren. (Dat wil niet zeggen dat ze met haar ogen rolt. Lopez gelooft in het sprookje. Op een gedenkplaat op hun bruiloft, die in augustus van dit jaar werd gehouden in het huis van Affleck in Georgia, een maand nadat ze wettelijk waren getrouwd, stond: ‘Love always hopes and always perseveres’.)
“Ik weet niet of ik dit iedereen aanbeveel”, zegt ze. “Soms ontgroei je elkaar, of groei je gewoon anders. Wij tweeën hebben elkaar verloren en weer gevonden. Niet om alles wat er tussendoor gebeurde in diskrediet te brengen, want al die dingen waren ook echt. Alles wat we ooit wilden, was een soort van vrede in ons leven waar we echt dat soort liefde voelden dat je voelt als je heel jong bent en je afvraagt of je dat weer kunt hebben. Bestaat het? Is het echt? Al die vragen die volgens mij iedereen heeft. Je gaat door al die relaties, en je zoekt en je verbindt en ontkoppelt mensen, en je denkt, is dit wat het leven is? Als een carrousel, achtbaan, kermisattractie? En dan komt het tot rust. Maar de reis daarnaartoe is voor iedereen een mysterie.”
Modern family
Hoewel ze dit woord niet gebruikte, heb ik het gevoel dat Lopez en Affleck allebei in een soort herstelproces zitten, op hun eigen manier. Affleck worstelt al meer dan twintig jaar met alcoholisme en heeft de laatste tijd hard gewerkt om nuchter te blijven. Als Lopez een parallelle dwang heeft gehad, dan is dat op het gebied van de liefde. “Ik moet mezelf vergeven voor de dingen die ik deed waar ik niet trots op ben. De keuzes die ik maakte die tegen me werkten”, legt ze uit.
“Zelfliefde gaat echt over grenzen. Leren waar je je goed bij voelt en grenzen stellen, niet bang zijn voor de gevolgen. Weten dat als je voor jezelf zorgt, alles goed komt. Dat mensen je behandelen zoals je behandeld wilt worden en dat je leven goed voelt. Lange tijd had ik zoiets van: doe wat je wil. Ik kan het aan, ik zal er zijn, want ik ben echt sterk, en het komt wel goed. Beetje bij beetje knaagt het aan je eigenwaarde, je gevoel van eigenwaarde, je ziel.”
Het stel heeft veel nagedacht over de integratie van hun gezinnen, en ze leren van elkaar over het ouderschap. De ex-vrouw van Affleck is volgens Lopez “een geweldige co-ouder, en ze werken echt goed samen”. Lopez heeft niet het voordeel van zo’n relatie met haar ex-man, die aan de oostkust woont. “De overgang is een proces dat met zoveel zorg moet worden behandeld”, zegt ze. “Ze hebben zoveel gevoelens. Het zijn tieners. Maar tot nu toe gaat het heel goed. Wat ik hoop te bereiken met ons gezin is dat zijn kinderen in mij een nieuwe bondgenoot hebben, en dat mijn kinderen in hem een nieuwe bondgenoot hebben. Iemand die echt van hen houdt en om hen geeft, maar die een ander perspectief kan hebben. En mij kunnen helpen dingen te zien die ik bij mijn kinderen niet kan zien, omdat ik zo emotioneel gebonden ben.”
Moederschap
Natuurlijk voedt Lopez haar kinderen op met veel meer privileges dan zij op hun leeftijd had. Ze hoopt dat haar eigen model voor hard werken hen enigszins met beide benen op de grond houdt. “Het is moeilijk als je niet hoeft te vechten voor dingen, want dan leer je niet hoe je een vechter moet zijn”, zegt ze, terwijl ze met haar vuisten in de lucht bokst. “Ik moest leren hoe ik een vechter moest zijn. Ik wilde hen een leven geven dat ik niet had. Maar zij krijgen niet de ervaring van iets dat ook nuttig is, namelijk het ontwikkelen van die overlevingsmentaliteit.”
Het is haar gelukt om als ouder uit de schaduw van haar moeder te treden, door te proberen haar stem niet te verheffen en haar kalmte te bewaren. “Ik wilde echt een betere manier vinden dan hen angst aan te jagen. Het is alsof ik de grenzen bewaar, maar ook een bondgenoot ben. Dat is de balans, waarbij ze je genoeg respecteren omdat je handelt op een manier waar ze tegenop kunnen kijken. Toen ik jong was, was dat niet zo.”
En toch werkte Guadalupe Rodríguez hard om haar dochters te leren geweldig te zijn. Het is een les die Lopez graag doorgeeft. “Ik benadruk dat ik wil dat ze het goed doen op school”, voegt ze eraan toe, “en dan maakt mijn zoon de zin altijd af. Hij zegt dan: ‘Maar jij geeft er meer om dat we goede mensen zijn.’ Dat klopt. Dat doe ik. Het mooie van ouderschap is dat je denkt dat je ze al die dingen gaat leren. En dat doe je ook. Je geeft alles door wat je weet, alle kennis die je hebt. Maar aan het eind van de dag leren ze je zoveel en herinneren ze je aan de dingen die je moet weten over het leven, die je in je twintiger en dertiger jaren, als je je eigen ding doet, uit het oog kunt verliezen.”
Strijd voor geloofwaardigheid
Lopez heeft grote, multimediale plannen voor haar huidige muzikale project. Ze wil een muzikale odyssee maken zoals The Wall van Pink Floyd, maar met een boodschap over hoop en liefde. Misschien wel het meest aangrijpende moment in Halftime, de documentaire over haar Super Bowl-jaar die afgelopen juni op Netflix verscheen, doet zich voor wanneer Lopez hardop voorleest uit een artikel over haarzelf in Glamour. “Het is opwindend om te zien hoe een onderschatte artieste” – hier pauzeert ze, en de tranen springen in haar ogen – “krijgt wat ze verdient van prestigieuze filmbedrijven.” In feite heeft Lopez dat niet helemaal gekregen, omdat een nominatie voor een Academy Award aan haar voorbijging. Ook een Grammy blijft haar ontgaan. Ondanks haar sterrendom heeft ze jarenlang gevochten voor geloofwaardigheid. En voor al haar artistieke prestaties is ze voor sommigen gewoon Jennifer Lopez. Dat doet minder pijn dan vroeger.
“Ik heb me altijd een buitenstaander gevoeld, in de modewereld, de muziekwereld, de filmwereld”, legt ze uit. “Ik heb het gevoel dat iedereen elkaar kent en dat alle artiesten met elkaar praten. Je gaat naar het Met Gala en alle meiden gaan met elkaar om, en ik hoor niet bij die groep. Misschien is dat gewoon onzekerheid. Het is niet omdat ik asociaal ben of geen vrienden wil maken. Ik ben altijd een eenling geweest. Ik blijf gewoon gefocust op mijn ding. Zo heb ik me altijd gevoeld. Nog steeds. Maar ik probeer het! Vroeger ging het om het idee van validatie in andermans ogen. Echt waar. Omdat ik bij de club wilde horen. Maar nu niet meer. Ik zoek iets groters. Het gaat erom mensenlevens te raken en geraakt te worden.”
‘Little’
Twintig jaar geleden, in een tijd die soms Bennifer 1.0 wordt genoemd, gaf Affleck Lopez de bijnaam Little– hij is ruim een kop groter. Toen ze elkaar weer ontmoetten, vertelde hij haar dat hij niet zeker wist of die oude bijnaam nog van toepassing was. Maar de koosnaam is terug, zelfs nu Lopez is gaan lijken op de fabulous moeder van ons allemaal. Een kracht ten goede op een soms donkere planeet. Opgroeien is haar levenswerk geweest, bovenop al dat… werk.
“Je komt er aan de andere kant uit, en je bent beter, je bent sterker”, zegt ze. “Maar er is een klein stukje van die vroegere ik, die helemaal open, onschuldig en niet bang was, dat weg is. Soms rouw ik daar om, omdat ik zo’n romanticus ben.” Haar stem is verzacht tot een fluistering. “En omdat ik zoveel van die persoon hield. Mijn hele leven, mijn hele muziekcarrière draaide alleen maar om liefde. Elke film die ik uitkoos, elk album dat ik maakte. Ook al ben ik supertrots op wie ik nu ben, en zou ik er niets aan veranderen – en dat kan ik eindelijk zeggen, als mens, als vrouw, als partner, als collega, als moeder en stiefmoeder – er is nog steeds dat kleine stukje waarbij je denkt: die oude ik? Zij was lief.”
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.
JENNIFER LOPEZ LINK IN BIO
